Św. Jan Gwalbert traktował las jak przebogatą księgę z której można czytać o każdym drzewie, zwierzęciu, roślinie. Zagłębiał się w las i widział w nim ukrytą mądrość Boga i jego dobroć. W założonym przez siebie zakonie zajmował się lasem, pielęgnował go z cierpliwością i wytrwałością, każdą sadzonkę sadził z niezwykłą starannością. W 1193 został kanonizowany przez Celestyna III, a w 1951 r. ogłoszony przez papieża Piusa XII patronem ludzi lasu.

Św. Jan Gwalbert był wierny zawołaniu "Módl się i pracuj" wspólnie ze swymi braćmi poświęcił się modlitwie i sadzeniu lasów. Mnisi wykonując swą pracę poznawali prawa rządzące życiem i wzrostem lasu, cierpliwie i wytrwale odnajdywali właściwe metody pomnażania leśnych bogactw .

Jan Paweł II podczas mszy św. w Dolomitach, odprawionej za leśników  przed kościółkiem Matki Bożej Śnieżnej, przypominał postać Jana Gwalberta. Mówił wówczas: „Jan Gwalbert (...) wraz ze swymi współbraćmi poświęcił się w leśnym zaciszu Apeninów Toskańskich modlitwie i sadzeniu lasów. Oddając się tej pracy, uczniowie św. Jana Gwalberta poznawali prawa rządzące życiem i wzrostem lasu. W czasach, kiedy nie istniała jeszcze żadna norma dotycząca leśnictwa, zakonnicy z Vallombrosa, pracując cierpliwie i wytrwale, odnajdywali właściwe metody pomnażania leśnych bogactw".

Uroczystości w Stanach połączone były z obchodami 200-lecia istnienia parafii oraz 100-lecia odzyskania niepodległości. Na pamiątkę obchodzonych rocznic posadzono 3 dęby. Co roku święto św. Jana Gwalberta jest okazją do spotkań leśników, które pozwalają podtrzymać więzi między leśnikami, stare przyjaźnie i znajomości.

Uroczysta Msza Św. Odbyła się pod przewodnictwem J.E. Ks. Biskupa Krzysztofa Nitkiewicza. Uroczystość zaszczyciło swoją obecnością wielu gości, wśród których znaleźli się m. in.: parlamentarzyści, samorządowcy, Zastępca Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów w Lublinie Adam Kornat, nadleśniczowie i liczne grono braci leśnej z nadleśnictw podległych Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Lublinie.