Wydawca treści Wydawca treści

Biwakowanie

Czy mogę rozpalić ognisko w lesie, czy mogę zebrać leżący w lesie chrust, czy mogę rozbić w lesie namiot - odpowiedzi na te i inne pytania.

Czy mogę rozpalić ognisko w lesie?

Zgodnie z artykułem 30 Ustawy o lasach na terenach leśnych, śródleśnych oraz w odległości do 100 metrów od granicy lasu nie wolno rozniecać ognia poza miejscami wyznaczonymi do tego celu przez właściciela lasu lub nadleśniczego. Stałe miejsca, gdzie wolno rozpalać ogniska wyznacza nadleśniczy poprzez „techniczne zagospodarowanie lasu w celach turystyczno-wypoczynkowych": np. przy miejscach biwakowania, obiektach turystycznych i edukacyjnych, stanicach turystycznych i harcerskich. Stałe miejsca są naniesione na mapy, którymi posługują się osoby monitorujące zagrożenie pożarowe lasu.

Nadleśniczy może wydać także czasowe, pisemne  pozwolenie na rozpalenie ogniska. Określa wtedy dokładne miejsce rozpalenia ogniska, sposób jego zabezpieczenia i osobę odpowiedzialną. Nie można zatem samowolnie rozpalać ogniska w lesie i jego pobliżu, np. nad jeziorem czy rzeką.

Jak znaleźć miejsce na ognisko?

Aby znaleźć miejsce na ognisko, najlepiej skorzystać z bazy turystycznej przygotowanej przez każde nadleśnictwo. Informacje o bazie i miejscach wyznaczonych na rozpalanie ognisk można zdobyć korzystając ze strony internetowej nadleśnictwa lub po prostu kontaktując się telefonicznie lub osobiście z pracownikami nadleśnictwa.

To najlepszy sposób na bezpieczne i zgodne z prawem zorganizowanie ogniska. Naturalnie można korzystać także z oferty ośrodków wypoczynkowych i kwater agroturystycznych, które mają już wyznaczone stałe miejsca palenia ognisk na terenach leśnych.

Jak zabezpieczyć ognisko?

Sposób zabezpieczenia ogniska określa nadleśniczy, wydając pisemną zgodę na jego rozpalenie. Najczęściej polega to na usunięciu ściółki leśnej i na odsłonięciu pasa gleby mineralnej wokół ogniska. Można dodatkowo obłożyć ognisko kamieniami, co zapobiega rozsunięciu się palonego materiału. Nie można go rozpalać bliżej niż 6 metrów od stojących drzew, a wysokość płomienia nie może przekraczać 2 metrów. Przy ognisku należy mieć sprzęt do natychmiastowego ugaszenia ognia oraz sprawny środek łączności. Po wypaleniu się ogniska należy je dokładnie zalać wodą i zasypać piaskiem oraz sprawdzić czy nie ma nadal tlących się głowni.

Czy mogę zebrać na ognisko leżący w lesie chrust?

Każde drewno pochodzące z lasu podlega ewidencji i zasadom sprzedaży ustalonym w nadleśnictwie zarządzeniem nadleśniczego. Nie można samodzielnie zbierać chrustu czy gałęzi na ognisko. Jest to wykroczenie. Nie warto narażać się na kłopoty. Należy zwrócić się do właściwego terytorialnie leśniczego, który ustali zasady zaopatrzenia się w drewno niezbędne do przygotowania ogniska.

Czy mogę rozbić w lesie namiot?

Biwakowanie w lesie jest możliwe w miejscach wyznaczonych, a poza nimi jest prawnie zabronione. Rozbicie namiotu bez zezwolenia naraża nas na wiele niebezpieczeństw oraz na karę przewidzianą w kodeksie wykroczeń. Aby rozbić namiot w lesie należy skorzystać z bazy turystycznej, a informacje na jej temat znajdziecie w każdym nadleśnictwie. Warto także zaplanować sobie biwak wcześniej korzystając z portalu stworzonego dla turystów przez leśników: www.czaswlas.pl. Oprócz informacji na temat ognisk znajdziecie tam wszystko, czego potrzebuje w praktyce leśny turysta. Klikajcie po wiedzę!


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Ścieżka Dydaktyczna "Rozalin"

Ścieżka Dydaktyczna "Rozalin"

W dniu 23 czerwca 2006 roku otwarto "Edukacyjną ścieżkę rowerową - Rozalin", mającą 2 trasy rowerowe biegnące w całości terenami leśnymi, I wariant trasy o długości 10,5 km i II wariant trasy o długości 7,1 km.

Ścieżka dydaktyczna "Rozalin" znajduje się na terenie Nadleśnictwa Nowa Dęba. Przystanek początkowy to leśniczówka we wsi Rozalin. Stacja kolejowa Dęba-Rozalin też jest dobrym miejscem na rozpoczęcie eksploracji ścieżki. Prawie w całości szlak prowadzi przez drzewostany sosnowe i sosnowo-dębowe. Przechodzimy obok ujęcia wody powstałego w latach międzywojennych, skąd pochodzi naturalna woda źródlana „Dębianka". Niedaleko od ścieżki znajduje się obelisk o nazwie zwyczajowej „Pomnik Wilka". Są też bunkry, które zamieszkują nietoperze.
Ścieżka powstała z myślą o mieszkańcach miasta Nowa Dęba, ale mogą z niej korzystać przyjezdni - zorganizowane grupy i indywidualni turyści. Najlepiej wybrać się rowerem, gdyż trasa jest dość długa. Corocznie organizowany jest tutaj rowerowy rajd szkół podstawowych z terenu gminy. Na trasie przygotowano miejsce wypoczynku, które oferuje nam wiaty z ławkami, stoły, stojaki na rowery, palenisko z rusztem. Wymienione elementy infrastruktury turystycznej spotykamy także na konkretnych przystankach ścieżki.
Podczas wycieczki spotykamy tablice edukacyjno-informacyjne pozwalające poznać życie lasu, rośliny i zwierzęta naszych lasów. Gatunkami drzew spotykanymi w okolicy są głównie: sosna, dąb i brzoza. Rośliny naczyniowe będące pod ochroną ścisłą i częściową to: widłak jałowcowaty, barwinek, kruszyna pospolita, bagno zwyczajne, konwalia majowa. W runie występują: borówka czernica, orlica pospolita.
W okolicznych lasach żyją ssaki takie jak: jeleń, dzik, sarna, zając, borsuk, jenot, lis.
Z ptaków: wilga, kukułka, dzięcioł czarny i zielony, dzięcioł duży, bocian czarny, bielik, krogulec, myszołów, lelek kozodój. Z gadów: jaszczurka zwinka, padalec, zaskroniec, żmija zygzakowata.

Ścieżka posiada dwa warianty różniące się długością trasy:

  • ok. 10 km (duża pętla)
  • ok. 7 km (mała pętla)
     

Arnold Cholewa