Asset Publisher Asset Publisher

Biwakowanie

Czy mogę rozpalić ognisko w lesie, czy mogę zebrać leżący w lesie chrust, czy mogę rozbić w lesie namiot - odpowiedzi na te i inne pytania.

Czy mogę rozpalić ognisko w lesie?

Zgodnie z artykułem 30 Ustawy o lasach na terenach leśnych, śródleśnych oraz w odległości do 100 metrów od granicy lasu nie wolno rozniecać ognia poza miejscami wyznaczonymi do tego celu przez właściciela lasu lub nadleśniczego. Stałe miejsca, gdzie wolno rozpalać ogniska wyznacza nadleśniczy poprzez „techniczne zagospodarowanie lasu w celach turystyczno-wypoczynkowych": np. przy miejscach biwakowania, obiektach turystycznych i edukacyjnych, stanicach turystycznych i harcerskich. Stałe miejsca są naniesione na mapy, którymi posługują się osoby monitorujące zagrożenie pożarowe lasu.

Nadleśniczy może wydać także czasowe, pisemne  pozwolenie na rozpalenie ogniska. Określa wtedy dokładne miejsce rozpalenia ogniska, sposób jego zabezpieczenia i osobę odpowiedzialną. Nie można zatem samowolnie rozpalać ogniska w lesie i jego pobliżu, np. nad jeziorem czy rzeką.

Jak znaleźć miejsce na ognisko?

Aby znaleźć miejsce na ognisko, najlepiej skorzystać z bazy turystycznej przygotowanej przez każde nadleśnictwo. Informacje o bazie i miejscach wyznaczonych na rozpalanie ognisk można zdobyć korzystając ze strony internetowej nadleśnictwa lub po prostu kontaktując się telefonicznie lub osobiście z pracownikami nadleśnictwa.

To najlepszy sposób na bezpieczne i zgodne z prawem zorganizowanie ogniska. Naturalnie można korzystać także z oferty ośrodków wypoczynkowych i kwater agroturystycznych, które mają już wyznaczone stałe miejsca palenia ognisk na terenach leśnych.

Jak zabezpieczyć ognisko?

Sposób zabezpieczenia ogniska określa nadleśniczy, wydając pisemną zgodę na jego rozpalenie. Najczęściej polega to na usunięciu ściółki leśnej i na odsłonięciu pasa gleby mineralnej wokół ogniska. Można dodatkowo obłożyć ognisko kamieniami, co zapobiega rozsunięciu się palonego materiału. Nie można go rozpalać bliżej niż 6 metrów od stojących drzew, a wysokość płomienia nie może przekraczać 2 metrów. Przy ognisku należy mieć sprzęt do natychmiastowego ugaszenia ognia oraz sprawny środek łączności. Po wypaleniu się ogniska należy je dokładnie zalać wodą i zasypać piaskiem oraz sprawdzić czy nie ma nadal tlących się głowni.

Czy mogę zebrać na ognisko leżący w lesie chrust?

Każde drewno pochodzące z lasu podlega ewidencji i zasadom sprzedaży ustalonym w nadleśnictwie zarządzeniem nadleśniczego. Nie można samodzielnie zbierać chrustu czy gałęzi na ognisko. Jest to wykroczenie. Nie warto narażać się na kłopoty. Należy zwrócić się do właściwego terytorialnie leśniczego, który ustali zasady zaopatrzenia się w drewno niezbędne do przygotowania ogniska.

Czy mogę rozbić w lesie namiot?

Biwakowanie w lesie jest możliwe w miejscach wyznaczonych, a poza nimi jest prawnie zabronione. Rozbicie namiotu bez zezwolenia naraża nas na wiele niebezpieczeństw oraz na karę przewidzianą w kodeksie wykroczeń. Aby rozbić namiot w lesie należy skorzystać z bazy turystycznej, a informacje na jej temat znajdziecie w każdym nadleśnictwie. Warto także zaplanować sobie biwak wcześniej korzystając z portalu stworzonego dla turystów przez leśników: www.czaswlas.pl. Oprócz informacji na temat ognisk znajdziecie tam wszystko, czego potrzebuje w praktyce leśny turysta. Klikajcie po wiedzę!


Asset Publisher Asset Publisher

Back

Ścieżka dydaktyczna Nadleśnictwa Nowa Dęba i Towarzystwa Przyjaciół Huty Komorowskiej

Ścieżka dydaktyczna Nadleśnictwa Nowa Dęba i Towarzystwa Przyjaciół Huty Komorowskiej

Od września 2004 roku funkcjonuje leśna "Ścieżka edukacyjna Nadleśnictwa Buda Stalowska i Towarzystwa Przyjaciół Huty Komorowskiej", długości 7,0 km, czas przejścia – 3 h, przebiegająca przez wyjątkowo malownicze i bogate w ciekawostki przyrodnicze fragmenty lasu leśnictw Buda Tuszowska i Dąbrowica.

Trasa wyznaczona jest w okolicy wsi Huta Komorowska i prowadzi przez malownicze fragmenty leśnictw Buda Tuszowska oraz Dąbrowica. Spotkamy tutaj bory sosnowe, ale także nie brakuje lasów mieszanych i lasów liściastych.
Późnym latem i jesienią warto się przejść w poszukiwaniu grzybów. Oprócz znanych, można znaleźć chronionego szmaciaka gałęzistego czy sromotnika bezwstydnego.
Bogaty jest świat fauny. Najliczniej żyją tu zwierzęta typowe dla lasów nizinnych: jelenie, sarny, zające, borsuki, jenoty, łasice. Ptaki jakie można zobaczyć to np. myszołów, różne gatunki dzięciołów, mysikrólik, rudzik, a nad rzeką Korzeń można spotkać bociana czarnego. Najcenniejszą wartość przyrodniczą stanowią na tym terenie rzadkie owady, objęte ochroną gatunkową. Do takich należą: modliszka, jelonek rogacz, kozioróg dębosz.
Idąc ścieżką, zwróćmy uwagę na ponad stuletnie drzewa uznane za pomniki przyrody: lipa, klon zwyczajny, dwie brzozy brodawkowate, grab oraz dąb szypułkowy.
Na szlaku spotkamy tablice dydaktyczne oraz ławki wypoczynkowe. Centralnym punktem ścieżki jest polana, na której znajduje się wiata edukacyjna, palenisko, stojaki na rowery i tablice edukacyjno-informacyjne. Poruszając się asfaltową drogą publiczną między wsiami Huta Komorowska i Durdy, możemy zatrzymać się w miejscu postojowym, które stanowi jedno z miejsc przystankowych na ścieżce. Dojazd do tego miejsca możliwy jest także dla turystów zmotoryzowanych. Przygotowana w tym miejscu infrastruktura turystyczna pozwoli odpocząć w trakcie zwiedzania ścieżki jak i pobliskich terenów.

Długość trasy: 7,0 km.

Arnold Cholewa