Hodowla lasu obejmuje reguły, metody i techniki odnawiania i pielęgnowania lasu, wprowadzania poprawek i uzupełnień, podszytów, pielęgnowania gleby, upraw i młodników, melioracji agrotechnicznych jak również zalesiania powierzchni nieleśnych, opiera się na szerokich podstawach przyrodniczych, w tym na podstawach ekologicznych.

Podstawowym dokumentem w zakresie wytycznych wykorzystywanych w zagospodarowaniu lasu są Zasady Hodowli Lasu.

Odnowienia, zalesienia, poprawki – to zadania, których celem jest inicjowanie i kształtowanie młodego pokolenia lasu. Odnowienia powstają na terenach leśnych po usunięciu (lub systematycznie w trakcie usuwania) dojrzałych drzewostanów. Zalesienia polegają na wprowadzaniu roślinności leśnej na tereny nieleśne (np. nieprzydatne do użytkowania rolniczego). Wymienione zadania wykonywane są najczęściej poprzez sadzenie drzew gatunków leśnych.

Coraz większego znaczenia jednak nabierają odnowienia naturalne, powstające samorzutnie lub inicjowane, będące naturalnym procesem zmiany pokoleń lasu z zachowaniem całego bogactwa genetycznego.
Zadania związane z sadzeniem lasu obejmują również takie działania jak wprowadzanie drugiego pietra drzewostanu, poprawki, uzupełnienia i dolesienia, które mają na celu poprawę jakości hodowlanej i zwiększanie różnorodności gatunkowej i możliwości produkcyjnych, upraw młodników i drzewostanów.

Pielęgnowanie lasu – obejmuje szereg czynności gospodarczych związanych z pielęgnowaniem drzewostanu i siedliska, wykonywanych celem utrzymania stabilności drzewostanu, zachowania sprawności siedliska i uzyskania wysokiej produkcji surowca drzewnego, przy zachowaniu naturalnej różnorodności biologicznej lasu. Pielęgnowanie polega również na umiejętnym godzeniu procesów naturalnych z potrzebami wielofunkcyjnej gospodarki leśnej i obejmuje następujące czynności wykonywane na różnych etapach rozwoju drzewostanu:
- pielęgnowanie gleby w uprawach leśnych (PG)
- czyszczenia wczesne (CW)
- czyszczenia późne (CP)
- trzebieże wczesne (TW)