Asset Publisher Asset Publisher

Ścieżka Dydaktyczna "Zielony Szlak"

We współpracy z Wojewódzkim Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej , Urzędem Miasta w Tarnobrzegu oraz koordynatorem programu, nadleśnictwo w kompleksie leśnym Zwierzyniec w 2002 roku oddało do użytku Edukacyjną Ścieżkę „Zielony Szlak”.

Ścieżka dydaktyczna "Zielony Szlak" powstała w granicach miasta Tarnobrzega – przeznaczona jest dla pieszych i rowerowych wycieczek szkolnych a także dla turystów indywidualnych.
Rozpoczyna się przy ulicy Zwierzynieckiej obok obiektów sportowych Klubu Siarka Tarnobrzeg, ok. 2 km od centrum miasta. Trasę wytyczono przez kompleks leśny "Zwierzyniec" w leśnictwie Stale. Ścieżka posiada dwa warianty: 4,5 km (duża pętla) i 3,0 km (mała pętla). Na trasie spotykamy tablice informacyjno-edukacyjne przedstawiające treści dotyczące roślin, zwierząt, grzybów, gospodarki leśnej i łowieckiej, innych zagadnień dotyczących lasu. Oba warianty prowadzą przez miejsca wypoczynkowe, w których usytuowane są ławki, stojaki na rowery, zadaszenia ze stołami, kosze. W centralnym miejscu znajduje się polana posiadająca wszystkie w/w elementy infrastruktury leśnej, a dodatkowo jeszcze miejsce na ognisko z paleniskiem i rusztem. Ścieżka prowadzi obok kapliczki św. Onufrego, aleją drzew pomnikowych, przez leśną polanę i dalej przez las, drogą oznakowaną tablicami informacyjnymi, obok strzelnicy myśliwskiej Nadwiślańskiego Koła Łowieckiego. Po drodze spotkamy drzewostany w różnych fazach rozwojowych. Warto przyjrzeć się zróżnicowaniu ekosystemu leśnego. Występują tu różnorodne biocenozy leśne czyli zbiorowiska roślinne z warstwami lasu liściastego i podstawowymi gatunkami drzew jak: dąb szypułkowy, brzoza brodawkowata, jesion wyniosły, olsza czarna, klon jawor, sosna pospolita, modrzew europejski. Można zobaczyć uprawy leśne dęba i buka, grupy drzew pomnikowych (m.in. dęby, sosny, modrzewie).

Arnold Cholewa


Ścieżka Dydaktyczna "Rozalin"

W dniu 23 czerwca 2006 roku otwarto "Edukacyjną ścieżkę rowerową - Rozalin", mającą 2 trasy rowerowe biegnące w całości terenami leśnymi, I wariant trasy o długości 10,5 km i II wariant trasy o długości 7,1 km.

Ścieżka dydaktyczna "Rozalin" znajduje się na terenie Nadleśnictwa Nowa Dęba. Przystanek początkowy to leśniczówka we wsi Rozalin. Stacja kolejowa Dęba-Rozalin też jest dobrym miejscem na rozpoczęcie eksploracji ścieżki. Prawie w całości szlak prowadzi przez drzewostany sosnowe i sosnowo-dębowe. Przechodzimy obok ujęcia wody powstałego w latach międzywojennych, skąd pochodzi naturalna woda źródlana „Dębianka". Niedaleko od ścieżki znajduje się obelisk o nazwie zwyczajowej „Pomnik Wilka". Są też bunkry, które zamieszkują nietoperze.
Ścieżka powstała z myślą o mieszkańcach miasta Nowa Dęba, ale mogą z niej korzystać przyjezdni - zorganizowane grupy i indywidualni turyści. Najlepiej wybrać się rowerem, gdyż trasa jest dość długa. Corocznie organizowany jest tutaj rowerowy rajd szkół podstawowych z terenu gminy. Na trasie przygotowano miejsce wypoczynku, które oferuje nam wiaty z ławkami, stoły, stojaki na rowery, palenisko z rusztem. Wymienione elementy infrastruktury turystycznej spotykamy także na konkretnych przystankach ścieżki.
Podczas wycieczki spotykamy tablice edukacyjno-informacyjne pozwalające poznać życie lasu, rośliny i zwierzęta naszych lasów. Gatunkami drzew spotykanymi w okolicy są głównie: sosna, dąb i brzoza. Rośliny naczyniowe będące pod ochroną ścisłą i częściową to: widłak jałowcowaty, barwinek, kruszyna pospolita, bagno zwyczajne, konwalia majowa. W runie występują: borówka czernica, orlica pospolita.
W okolicznych lasach żyją ssaki takie jak: jeleń, dzik, sarna, zając, borsuk, jenot, lis.
Z ptaków: wilga, kukułka, dzięcioł czarny i zielony, dzięcioł duży, bocian czarny, bielik, krogulec, myszołów, lelek kozodój. Z gadów: jaszczurka zwinka, padalec, zaskroniec, żmija zygzakowata.

Ścieżka posiada dwa warianty różniące się długością trasy:

  • ok. 10 km (duża pętla)
  • ok. 7 km (mała pętla)
     

Arnold Cholewa


Ścieżka dydaktyczna "Berówka”

Ścieżka została przeznaczona dla turystów pieszych i rowerzystów. Autobusem PKS można dojechać do Alfredówki i pieszo przejść w kierunku Budy Stalowskiej. Za ostatnimi zabudowaniami znajdziemy wejście na ścieżkę prowadzącą przez drzewostany sosnowe i dębowe.

Ścieżka dydaktyczna "Berówka" znajduje się na terenie Nadleśnictwa Nowa Dęba. Administracyjnie położona jest w gminie Nowa Dęba, pomiędzy wsiami Alfredówka i Buda Stalowska. Początek ścieżki to miejsce, gdzie łatwo spotkać daniele - gatunek zwierzyny płowej wprowadzony w latach 60-tych ubiegłego stulecia. Oprócz poznania siedlisk leśnych, miejscowej fauny i flory, jedną z atrakcji jest wejście na szkółkę leśną, gdzie zlokalizowana jest wiata edukacyjna z miejscem na ognisko. Leśniczy szkółkarz oprowadzający zorganizowane grupy, przedstawia tematykę szkółkarstwa leśnego i zadania szkółkarza. Drugim ciekawym elementem jest Gospodarstwo Rybackie „Grądy", zajmujące ponad 750 ha. Stawy stanowią cenną wartość przyrodniczą ze względu na bytujące lęgowe oraz przelotne gatunki ptaków. Do najrzadszych w skali kraju należy podgorzałka. Z innych możemy spotkać takie jak: bąk, bączek, ślepowron, czapla biała, bocian czarny, gągoł, bielik, rybołów, zimorodek, czajka, krwawodziób, nurogęś, większość występujących w Polsce gatunków kaczek.
Kolejnym punktem ścieżki jest duża wiata z paleniskiem. W sąsiedztwie stoi były dworek myśliwski hrabiego Tarnowskiego, zbudowany w 1906 r., który do 2007 r. był siedzibą Nadleśnictwa. Stojąca obok 40-metrowa wieża przeciwpożarowa może zachęcić do omówienia przyczyn i skutków pożarów lasu. Dalej ścieżka biegnie granicą lasu i łąk. Można tu spotkać wychodzące z lasu w poszukiwaniu żeru sarny, jelenie i dziki. Łąki są miejscem lęgowym kilku par derkacza - ptaka którego łatwiej usłyszeć niż zobaczyć.
Na trasie ścieżki warto zauważyć duże zróżnicowanie ekosystemu leśnego. Widzimy uprawy leśne w tzw. "gniazdach", w ten sposób sadzi się dęby i buki, gatunki o specyficznych wymaganiach wilgotności, ciepła i światła. Zobaczymy też pomniki przyrody w pobliżu wiaty - 7 jesionów i 2 dęby szypułkowe. Długość trasy: 6,0 km.
 

Arnold Cholewa


Ścieżka dydaktyczna Nadleśnictwa Nowa Dęba i Towarzystwa Przyjaciół Huty Komorowskiej

Od września 2004 roku funkcjonuje leśna "Ścieżka edukacyjna Nadleśnictwa Buda Stalowska i Towarzystwa Przyjaciół Huty Komorowskiej", długości 7,0 km, czas przejścia – 3 h, przebiegająca przez wyjątkowo malownicze i bogate w ciekawostki przyrodnicze fragmenty lasu leśnictw Buda Tuszowska i Dąbrowica.

Trasa wyznaczona jest w okolicy wsi Huta Komorowska i prowadzi przez malownicze fragmenty leśnictw Buda Tuszowska oraz Dąbrowica. Spotkamy tutaj bory sosnowe, ale także nie brakuje lasów mieszanych i lasów liściastych.
Późnym latem i jesienią warto się przejść w poszukiwaniu grzybów. Oprócz znanych, można znaleźć chronionego szmaciaka gałęzistego czy sromotnika bezwstydnego.
Bogaty jest świat fauny. Najliczniej żyją tu zwierzęta typowe dla lasów nizinnych: jelenie, sarny, zające, borsuki, jenoty, łasice. Ptaki jakie można zobaczyć to np. myszołów, różne gatunki dzięciołów, mysikrólik, rudzik, a nad rzeką Korzeń można spotkać bociana czarnego. Najcenniejszą wartość przyrodniczą stanowią na tym terenie rzadkie owady, objęte ochroną gatunkową. Do takich należą: modliszka, jelonek rogacz, kozioróg dębosz.
Idąc ścieżką, zwróćmy uwagę na ponad stuletnie drzewa uznane za pomniki przyrody: lipa, klon zwyczajny, dwie brzozy brodawkowate, grab oraz dąb szypułkowy.
Na szlaku spotkamy tablice dydaktyczne oraz ławki wypoczynkowe. Centralnym punktem ścieżki jest polana, na której znajduje się wiata edukacyjna, palenisko, stojaki na rowery i tablice edukacyjno-informacyjne. Poruszając się asfaltową drogą publiczną między wsiami Huta Komorowska i Durdy, możemy zatrzymać się w miejscu postojowym, które stanowi jedno z miejsc przystankowych na ścieżce. Dojazd do tego miejsca możliwy jest także dla turystów zmotoryzowanych. Przygotowana w tym miejscu infrastruktura turystyczna pozwoli odpocząć w trakcie zwiedzania ścieżki jak i pobliskich terenów.

Długość trasy: 7,0 km.

Arnold Cholewa


 


Asset Publisher Asset Publisher

Back

Wyjaśnienie w sprawie mapy planowanych cięć w lasach

Wyjaśnienie w sprawie mapy planowanych cięć w lasach

W ostatnim czasie w Internecie rozpowszechniania jest mapa, która według jej twórców - niektórych organizacji pozarządowych i aktywistów - ma przedstawiać planowane prace w Lasach Państwowych. Niestety forma, w jakiej te informacje zostały przedstawione, jest manipulacją i wprowadza odbiorców w błąd. Poniżej wyjaśniamy dlaczego.

Nawet autorzy mapy są świadomi jej usterek. Powszechna krytyka internetowej „mapy wycinek” spowodowała, że poprosili o uwagi i deklarują wolę korekty. Niestety czynią to w sytuacji, gdy mapa zdążyła wprowadziła już sporo dezinformacji.

Dlaczego internetowa „mapa wycinek” jest niewiarygodna?

Mapa prezentuje dużo większy obszar niż faktycznie jest lub będzie objęty pracami. Czerwonym kolorem zaznaczono na niej całe fragmenty lasu, w których będą prowadzone prace, tyle że rzeczywista powierzchnia tych prac będzie o wiele mniejsza.

W większości przypadków ścinamy drzewa jedynie w niewielkich „gniazdach”, usuwamy pojedyncze egzemplarze lub grupy drzew. W innych miejscach wycinamy zaś jedynie wąski pas lasu. Wszędzie pozostaje do 5 proc. lasu do naturalnej śmierci drzew.

Nie ma mowy o tym, by - jak próbują sugerować twórcy mapy - wycinane były całe większe obszary. W polskich lasach pozyskiwanie dojrzałych drzew prowadzi się co roku jedynie na ok. 0,8 proc. powierzchni.

Na dodatek mapa sugeruje, że cięcia odbędą się niebawem. W rzeczywistości jest to obraz planów prac nadleśnictw rozłożonych na prawie dwa dziesięciolecia! (od 2011 r. do 2029 r.). Poza tym w wielu miejscach cięcia zostały przeprowadzone dużo wcześniej i już od kilku lat rośnie tam nowe pokolenie drzew.

Na mapie celowo zastosowano zbyt dużą grubość linii. W efekcie im bardziej pomniejszamy mapę, tym większa jej część pokrywa się czerwonym, ostrzegawczym kolorem.

W małej skali, gdy na ekranie widać kontur całego kraju, czerwony kolor pokrywa powierzchnię większą niż zajmują wszystkie lasy!

To apokaliptyczna, całkowicie fałszywa sugestia, że polskim lasom zagraża niebezpieczeństwo.

Mapa prezentowana jest w otoczce rzekomego ujawniania „sekretnych” informacji. W rzeczywistości to jedynie podane w tonie sensacji, publicznie dostępne dla wszystkich informacje z Banku Danych o Lasach, stworzonego na zlecenie LP, przez nie w całości finansowanego i opartego w dużej mierze o ich zasoby danych. BDL zawiera przy tym o wiele więcej informacji niż pokazuje to schematyczna mapa rzekomych wycinek.

W odróżnieniu od niej, BDL to wiarygodne narzędzie informacji i kontroli społecznej. Zachęcamy do korzystania z niego.

Pamiętajmy też, że jednym z zadań Lasów Państwowych jest dostarczanie drewna polskim firmom i obywatelom. Surowiec ten pozyskuje się w naszym kraju od lat, odbywa się to zgodnie z zasadami obowiązującymi w europejskim leśnictwie.

Naszym priorytetem jest jak najlepsze godzenie funkcji przyrodniczych, społecznych i gospodarczych lasu na każdym obszarze, którym zarządzamy.

Czasami jest to trudne, gdyż różne cele lasu i oczekiwania różnych grup społecznych się ze sobą wykluczają. Dlatego naszym celem jest pogodzenie tych wszystkich funkcji w sposób najlepszy dla ludzi i bezpieczny dla przyrody.

Pozyskujemy drewno z lasu, ponieważ jest nam wszystkim niezbędne i dzięki temu możemy zrezygnować z produkcji tworzyw sztucznych.

Robimy to w taki sposób, by zapewnić ciągłość lasu - uzupełniając szybko wycięte fragmenty nowym pokolenie drzew, które będzie tam rosło dla naszych dzieci i wnuków.

Pamiętajmy, że tylko w ostatnim dziesięcioleciu powierzchnia lasów w Polsce zwiększyła się o 188,5 tys. ha. To obszar równy całym polskim Bieszczadom.

Lasy pokrywają trzecią część kraju - to o połowę więcej niż po II wojnie światowej! Co ważne, rośnie nie tylko obszar gruntów leśnych, ale też – parafrazując słynną kwestię z komedii „Poszukiwany, poszukiwana” – zawartość lasu w lesie. Polskie lasy są coraz gęstsze, starsze, różnorodne, zasobniejsze w drewno. Przybywa w nich również niedźwiedzi, żubrów, jeleni, łosi, wilków, bielików czy innych zwierząt, których obecność świadczy o dobrych warunkach do życia w lasach.

Korzystamy z lasów w sposób zrównoważony, pozyskując co roku znacznie mniej drewna, niż go w tym czasie przyrasta. Dlatego całkowite zasoby drewna zwiększyły się w ciągu ostatnich 10 lat i należą dziś do największych w Europie.

Zauważalna zmiana dokonała się także gatunkach tworzących las. Drzew liściastych przybyło - od czasów II wojny światowej z 13 proc. do prawie 30 proc.

W dużej mierze wynika to z przebudowy lasów prowadzonej przez leśników, czyli wycinaniu monokultur i sadzeniu w tym miejscu nowych drzew, tworząc w ten sposób zróżnicowany gatunkowo i wiekowo las.

Tych Państwa, którzy czują się zaniepokojeni bądź też mają pytania w kwestii sytuacji w swoim regionie, zachęcamy do kontaktu z lokalnymi nadleśnictwami. Z chęcią wyjaśnimy wszelkie wątpliwości.