Asset Publisher
Hodowla lasu
Hodowla lasu – podstawowa nauka leśna, określająca zasady postępowania mającego na celu prawidłowe kierowanie procesami lasotwórczymi zgodnie z produkcyjnymi i pozaprodukcyjnymi zadaniami gospodarstwa leśnego.
Hodowla lasu obejmuje reguły, metody i techniki odnawiania i pielęgnowania lasu, wprowadzania poprawek i uzupełnień, podszytów, pielęgnowania gleby, upraw i młodników, melioracji agrotechnicznych jak również zalesiania powierzchni nieleśnych, opiera się na szerokich podstawach przyrodniczych, w tym na podstawach ekologicznych.
Podstawowym dokumentem w zakresie wytycznych wykorzystywanych w zagospodarowaniu lasu są Zasady Hodowli Lasu.
Odnowienia, zalesienia, poprawki – to zadania, których celem jest inicjowanie i kształtowanie młodego pokolenia lasu. Odnowienia powstają na terenach leśnych po usunięciu (lub systematycznie w trakcie usuwania) dojrzałych drzewostanów. Zalesienia polegają na wprowadzaniu roślinności leśnej na tereny nieleśne (np. nieprzydatne do użytkowania rolniczego). Wymienione zadania wykonywane są najczęściej poprzez sadzenie drzew gatunków leśnych.
Coraz większego znaczenia jednak nabierają odnowienia naturalne, powstające samorzutnie lub inicjowane, będące naturalnym procesem zmiany pokoleń lasu z zachowaniem całego bogactwa genetycznego.
Zadania związane z sadzeniem lasu obejmują również takie działania jak wprowadzanie drugiego pietra drzewostanu, poprawki, uzupełnienia i dolesienia, które mają na celu poprawę jakości hodowlanej i zwiększanie różnorodności gatunkowej i możliwości produkcyjnych, upraw młodników i drzewostanów.
Pielęgnowanie lasu – obejmuje szereg czynności gospodarczych związanych z pielęgnowaniem drzewostanu i siedliska, wykonywanych celem utrzymania stabilności drzewostanu, zachowania sprawności siedliska i uzyskania wysokiej produkcji surowca drzewnego, przy zachowaniu naturalnej różnorodności biologicznej lasu. Pielęgnowanie polega również na umiejętnym godzeniu procesów naturalnych z potrzebami wielofunkcyjnej gospodarki leśnej i obejmuje następujące czynności wykonywane na różnych etapach rozwoju drzewostanu:
- pielęgnowanie gleby w uprawach leśnych (PG)
- czyszczenia wczesne (CW)
- czyszczenia późne (CP)
- trzebieże wczesne (TW)
Asset Publisher
Pryszczyca - Informacje
Pryszczyca - Informacje
INFORMACJA GŁÓWNEGO LEKARZA WETERYNARII DLA POSIADACZY BYDŁA, OWIEC, KÓZ, ŚWIŃ ORAZ INNYCH ZWIERZĄT PARZYSTOKOPYTNYCH NA TEMAT PRYSZCZYCY
W zawiązku z realnym zagrożeniem dla wolnożyjących zwierząt parzystokopytnych ze strony wirusa powodującego pryszczycę, proszę o wzmożoną obserwację terenów pozostających w zarządzie PGL LP, w szczególności obszarów leśnych, pod kątem stwierdzenia upadków jeleni, danieli, saren, łosi i dzików.
O każdym upadku, który może być skutkiem tej choroby, należy niezwłocznie powiadomić służby weterynaryjne oraz dyrektora generalnego Lasów Państwowych.
W przypadku wystąpienia choroby polecam natychmiastowe nawiązanie współpracy z powiatowym lekarzem weterynarii i stosowanie się do wydawanych przez niego zaleceń.
Do objawów u zwierząt – nosicieli wirusa na etapie zaawansowania choroby, które powinny wzbudzić wzmożoną uwagę należą: apatia, osowiałość, obfite ślinienie i kulawizna. U zwierząt padłych charakterystyczne będą owrzodzenia na wargach, języku, dziąsłach, pęcherze na racicach, a także deformacja racic.
Po ujawnieniu zwierząt padłych nie należy podejmować żadnych działań bez konsultacji z lekarzem weterynarii. Pryszczyca u ludzi nie jest śmiertelna i zwykle przebiega łagodnie, ale zakażenie wirusem jest możliwe. Z uwagi na to, należy zachować daleko idącą ostrożność podczas samego stwierdzenia upadku zwierzęcia, jak również oględzin pod kątem występowania ww. objawów choroby.
