Asset Publisher
Hodowla lasu
Hodowla lasu – podstawowa nauka leśna, określająca zasady postępowania mającego na celu prawidłowe kierowanie procesami lasotwórczymi zgodnie z produkcyjnymi i pozaprodukcyjnymi zadaniami gospodarstwa leśnego.
Hodowla lasu obejmuje reguły, metody i techniki odnawiania i pielęgnowania lasu, wprowadzania poprawek i uzupełnień, podszytów, pielęgnowania gleby, upraw i młodników, melioracji agrotechnicznych jak również zalesiania powierzchni nieleśnych, opiera się na szerokich podstawach przyrodniczych, w tym na podstawach ekologicznych.
Podstawowym dokumentem w zakresie wytycznych wykorzystywanych w zagospodarowaniu lasu są Zasady Hodowli Lasu.
Odnowienia, zalesienia, poprawki – to zadania, których celem jest inicjowanie i kształtowanie młodego pokolenia lasu. Odnowienia powstają na terenach leśnych po usunięciu (lub systematycznie w trakcie usuwania) dojrzałych drzewostanów. Zalesienia polegają na wprowadzaniu roślinności leśnej na tereny nieleśne (np. nieprzydatne do użytkowania rolniczego). Wymienione zadania wykonywane są najczęściej poprzez sadzenie drzew gatunków leśnych.
Coraz większego znaczenia jednak nabierają odnowienia naturalne, powstające samorzutnie lub inicjowane, będące naturalnym procesem zmiany pokoleń lasu z zachowaniem całego bogactwa genetycznego.
Zadania związane z sadzeniem lasu obejmują również takie działania jak wprowadzanie drugiego pietra drzewostanu, poprawki, uzupełnienia i dolesienia, które mają na celu poprawę jakości hodowlanej i zwiększanie różnorodności gatunkowej i możliwości produkcyjnych, upraw młodników i drzewostanów.
Pielęgnowanie lasu – obejmuje szereg czynności gospodarczych związanych z pielęgnowaniem drzewostanu i siedliska, wykonywanych celem utrzymania stabilności drzewostanu, zachowania sprawności siedliska i uzyskania wysokiej produkcji surowca drzewnego, przy zachowaniu naturalnej różnorodności biologicznej lasu. Pielęgnowanie polega również na umiejętnym godzeniu procesów naturalnych z potrzebami wielofunkcyjnej gospodarki leśnej i obejmuje następujące czynności wykonywane na różnych etapach rozwoju drzewostanu:
- pielęgnowanie gleby w uprawach leśnych (PG)
- czyszczenia wczesne (CW)
- czyszczenia późne (CP)
- trzebieże wczesne (TW)
Asset Publisher
Asset Publisher
Konsultacje społeczne
Konsultacje społeczne
Konsultacje społeczne powierzchni referencyjnych oraz obszarów o szczególnych wartościach ochronnych (HCV)
W związku z procesem wznowienia certyfikatu FSC, zapraszamy do konsultacji społecznych, dotyczących powierzchni referencyjnych oraz obszarów o szczególnych wartościach ochronnych (HCV) na terenie zarządzanym przez Nadleśnictwo Nowa Dęba.
Podstawą do identyfikacji ww. obszarów jest „Załącznik I Krajowe Ramy Szczególnych Wartości Ochronnych dla Polski” do dokumentu „Przejściowy standard odpowiedzialnej gospodarki leśnej dla Polski FSC-STD-POL-02-2024”.
Obszary o szczególnych wartościach ochronnych (HCV) mogą być wyznaczane w następujących kategoriach:
HCV 1 – Różnorodność gatunkowa. Koncentracja różnorodności biologicznej z uwzględnieniem gatunków endemicznych oraz gatunków rzadkich i zagrożonych, która jest znacząca na poziomie globalnym, regionalnym lub krajowym.
HCV 2 – Ekosystemy i mozaiki na poziomie krajobrazu. Nienaruszone krajobrazy leśne oraz ekosystemy i mozaiki ekosystemów występujące na poziomie krajobrazu, które są znaczące na poziomie globalnym, regionalnym lub krajowym, które dodatkowo zawierają zdolne do przeżycia populacje większości naturalnie występujących gatunków, z ich naturalnym wzorem rozmieszczenia i zagęszczenia.
HCV 3 – Ekosystemy i siedliska. Rzadkie lub zagrożone ekosystemy, siedliska lub ostoje.
HCV 4 – Kluczowe usługi ekosystemów. Podstawowe usługi ekosystemów w sytuacjach kluczowych, włączając w to ochronę zlewni wodnych i kontrolę erozji wrażliwych gleb i zboczy.
HCV 5 – Potrzeby społeczności lokalnych. Miejsca i zasoby o fundamentalnym znaczeniu dla zaspokojenia podstawowych potrzeb społeczności lokalnych lub ludności rdzennej (w zakresie środków do życia, odżywiania, wody) zidentyfikowane poprzez zaangażowanie tych społeczności.
HCV 6 – Wartości kulturowe. Miejsca, zasoby, siedliska i krajobrazy o globalnym lub krajowym znaczeniu kulturowym, archeologicznym lub historycznym i/lub kluczowym znaczeniu kulturowym, ekologicznym, ekonomicznym lub religijnym/uświęconym dla tradycyjnej kultury lokalnych społeczności lub ludności rdzennej, zidentyfikowane poprzez zaangażowanie tych społeczności lub ludności rdzennej.
Powierzchnie referencyjne - to fragmenty jednostki gospodarowania wyznaczone w celu zachowania lub przywrócenia ekosystemu, który naturalnie występowałby w tym regionie geograficznym. W pierwszej kolejności, jako powierzchnie referencyjne wyznaczane są powierzchnie w stanie naturalnym lub maksymalnie zbliżonym do naturalnego. Powierzchnie te są trwale pozostawione bez ingerencji w stanie naturalnym, z wyjątkiem działań podyktowanych nadrzędnymi wymogami bezpieczeństwa publicznego. W uzasadnionych przypadkach dopuszcza się działania mające na celu przywrócenie takich powierzchni do bardziej naturalnych warunków.
Konsultacje podstawowe będą trwały 21 dni tj. do 31 stycznia 2025 r.
Nadleśnictwo jest otwarte na przyjmowanie propozycji włączania nowych obszarów do kategorii HCV również po zakończeniu konsultacji podstawowych.
