Wydawca treści
Charakterystyka Kompleksów Leśnych
Większość drzewostanów nadleśnictwa stanowią drzewostany z dominującą sosną.
Największe powierzchnie w lasach nadleśnictwa zajmują siedliska borów i lasów mieszanych —68 %. Obecnie w większości pokrywają je sztucznie wprowadzone sośniny, czasem z domieszką gatunków liściastych, sporadycznie fragmenty wielogatunkowe zbliżone do wzorców naturalnych.
Model naturalny, do którego dążą leśnicy przebudowując te sośniny, to:
- na siedliskach borów mieszanych: drzewostan główny składający się z sosny, z udziałem modrzewia i jodły, a na stanowiskach wilgotnych także świerka, z dolnym piętrem dębowo-bukowym i ewentualnie jodłą oraz świerkiem.
- na siedliskach lasów mieszanych drzewostan główny powinny tworzyć wszystkie wymienione gatunki, a więc: sosna, dąb, buk, modrzew, jodła, świerki i inne, z dolnym piętrem liściastym, ewentualnie z jodłą i świerkiem.
Dominującymi siedliskami są siedliska borowe, które stanowią 70,4%, lasowe 25,4 % i łęgowe 4,2 % .
Lasy ochronne - wyróżniono zgodnie z Zarządzeniem Nr 92 MOŚ ZN i L z dnia 25 listopada 1993 roku.
Ogólna powierzchnia lasów ochronnych w Nadleśnictwie Nowa Dęba, wynosi 15 843 ,85 ha, co stanowi 72,2 % powierzchni leśnej.
Głównymi kategoriami ochronności są: lasy wodochronne, o szczególnym znaczeniu dla obronności, i w granicach administracyjnych miast.
Bory i lasy mieszane zaliczamy do lasów o wysokiej produktywności drewna i bogatej biocenozie. W ich runie, które przetrwało w stanie znacznie lepszym niż drzewostany, liczna jest grupa roślin typowo leśnych, przystosowanych do życia w umiarkowanym ocienieniu. Im bogatsza jest flora, tym liczniejszy i bardziej urozmaicony jest zasiedlający ją świat zwierząt.
W Nadleśnictwie Nowa Dęba drzewostany ponad 100 letnie zajmują powierzchnię ok. 1,5 tys. ha.
Wśród obszarów podmokłych nadleśnictwa szczególną różnorodnością fitocenoz leśnych, krzewiastych i otwartych wyróżnia się uroczysko „Ameryka" o powierzchni 200 ha. Obszar ten, podobnie jak większość terenów podmokłych w nadleśnictwie, na przełomie XIX i XX wieku został zmeliorowany i częściowo zamieniony w łąki kośne. Obecnie, już od dziesięcioleci, obiekt zwrócony jest przyrodzie, i na drodze naturalnej sukcesji i wtórnego zabagnienia odbywa się odbudowa pierwotnych zbiorowisk roślinnych. W procesie tym istotną rolę odgrywają, reintrodukowane w ubiegłej dekadzie, bobry, które poprzegradzały tamami zamulające się rowy, powodując rozległe wylewy, co z kolei doprowadziło do zamierania sporych połaci olsów i zapustów brzozowych.
Do najlepiej zachowanych ekosystemów Puszczy Sandomierskiej należą lasy mieszane bagienne oraz olsy. Grząski teren, którego nie udało się osuszyć, uchronił duże połacie bagiennych fitocenoz o charakterze naturalnym, będące obecnie ostojami dzikiej przyrody. Lasy bagienne charakteryzują się wysoką żyznością i stałą wilgotnością, co przy charakterystycznej ich świetlistości pozwala na bujny rozwój runa, tworzącego trudny do przebycia gąszcz roślin. W bagiennych ostojach oprócz bogactwa florystycznego kryje się wiele płochliwych i rzadkich gatunków zwierząt, często prawnie chronionych, a także liczna zwierzyna łowna.
Najnowsze aktualności
Nowy rezerwat w granicach RDLP w Lublinie
Nowy rezerwat w granicach RDLP w Lublinie
Meandry Smarkatej, fot. wolnerzeki.pl
Rezerwat przyrody Dolina Smarkatej-wraz-z-otuliną - fot. wolnerzeki.pl
Do 76 wzrosła liczba rezerwatów przyrody na terenie lubelskiej dyrekcji LP. 2 kwietnia br. powołano do życia „Dolinę Smarkatej” – nowy tego typu obszar chroniony zlokalizowany w leśnych ostępach Nadleśnictwa Nowa Dęba.
Zarządzenie w tej sprawie podpisał Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Rzeszowie, a w świetle prawa stanie się on „pełnoprawnym” rezerwatem po upływie 14 dni od publikacji aktu w Dzienniku Urzędowym Województwa Podkarpackiego.
Rezerwat „Dolina Smarkatej” jest położony w Puszczy Sandomierskiej, na terenie gmin Cmolas i Majdan Królewski w powiecie kolbuszowskim. Geneza jego powstania wiąże się z nazwą niewielkiej, choć niezwykle urokliwej rzeki Smarkata będącej jedną z ostatnich dzikich, nieuregulowanych rzek, które przepływają przez północną część Kotliny Sandomierskiej. Na uwagę zasługuje jej meandrujące koryto, w którym dosyć powszechnym widokiem są zalegające pnie drzew, a także bobrowe tamy i rozlewiska. O szczególnych walorach przyrodniczych tego terenu świadczą również liczne starorzecza nazywane przez lokalnych mieszkańców „smarkaczyskami”, cenne torfowiska niskie oraz chronione i rzadkie gatunki roślin i zwierząt. Głównym inicjatorem powstania tej formy ochrony przyrody położonej w granicach Nadleśnictwa Nowa Dęba oraz Nadleśnictwa Mielec (RDLP w Krośnie) było Podkarpackie Towarzystwo Przyrodników Wolne Rzeki.
–Nowoutworzony rezerwat znajdował się na liście stu rezerwatów przyrody, których utworzenie poparły Lasy Państwowe, chcąc uczcić w ten sposób okazały jubileusz stulecia naszej instytucji (więcej o idei w artykule 100 rezerwatów na 100-lecie LP). Ochrona rezerwatowa na tym terenie przyczyni się do zachowania cennych mokradeł oraz wysokiej różnorodności biologicznej. Cieszymy się, że lubelska dyrekcja LP zyskuje kolejny obszar chroniony, co potwierdza, że nasze lasy cechują się dużą różnorodnością i bogactwem przyrodniczym – zaznacza Mariusz Kiczyński, zastępca dyrektora RDLP w Lublinie ds. gospodarki leśnej.
Więcej informacji o walorach nowopowstałego rezerwatu przyrody można znaleźć w materiale Telewizji Lokalnej Tarnobrzeg – „Dolina Smarkatej - perła Puszczy Sandomierskiej”.
Przypomnijmy, że ostatnim rezerwatem przyrody utworzonym w granicach lubelskiej dyrekcji LP był rezerwat „Sugry” im. Janusza Szostakiewicza, powołany do życia w 2021 roku w lasach Nadleśnictwa Chotyłów, o którym pisaliśmy tutaj. Łącznie na obszarze Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Lublinie znajduje się 76 rezerwatów przyrody, które zajmują powierzchnię nieco ponad 10 tys. ha, z czego aż 4,3 tys. ha stanowi 6 rezerwatów położonych w Lasach Janowskich, w granicach Nadleśnictwa Janów Lubelski.
