Wydawca treści Wydawca treści

Charakterystyka Kompleksów Leśnych

Większość drzewostanów nadleśnictwa stanowią drzewostany z dominującą sosną.

Największe powierzchnie w lasach nadleśnictwa zajmują siedliska borów i lasów mieszanych —68 %. Obecnie w większości pokrywają je sztucznie wprowadzone sośniny, czasem z domieszką gatunków liś­ciastych, sporadycznie fragmenty wielogatunkowe zbliżone do wzorców naturalnych.

Model naturalny, do którego dążą leśnicy przebudowując te sośniny, to:
- na siedliskach borów mieszanych: drzewostan główny składający się z sosny, z udziałem modrzewia i jodły, a na stanowiskach wilgotnych także świerka, z dolnym piętrem dębowo-bukowym i ewentualnie jodłą oraz świerkiem.
- na siedliskach lasów mieszanych drzewostan główny powinny tworzyć wszystkie wymienione gatun­ki, a więc: sosna, dąb, buk, modrzew, jodła, świerki i inne, z dolnym piętrem liściastym, ewentualnie z jodłą i świerkiem.

Dominującymi siedliskami są siedliska borowe, które stanowią 70,4% i lasowe 29,6 .

Lasy ochronne - wyróżniono zgodnie z Zarządzeniem Nr 92 MOŚ ZN i L z dnia 25 listopada 1993 roku.
Ogólna powierzchnia lasów ochronnych w Nadleśnictwie Nowa Dęba, wynosi 15 848 ,76 ha, co stanowi 72,2 % powierzchni leśnej.
Głównymi kategoriami ochronności są: lasy wodochronne, o szczególnym znaczeniu dla obronności, i w granicach administracyjnych miast.

Bory i lasy mieszane zaliczamy do lasów o wysokiej produktywności drewna i bogatej biocenozie. W ich runie, które przetrwało w stanie znacznie lepszym niż drzewostany, liczna jest grupa roślin typowo leśnych, przystosowanych do życia w umiarkowanym ocienieniu. Im bogatsza jest flora, tym liczniejszy i bardziej urozmaicony jest zasiedlający ją świat zwierząt.
W Nadleśnictwie Nowa Dęba drzewostany ponad 100 letnie zajmują powierzchnię ok. 1,5 tys. ha.
Wśród obszarów podmokłych nadleśnictwa szczególną różnorodnością fitocenoz leś­nych, krzewiastych i otwartych wyróżnia się uroczysko „Ameryka" o powierzchni 200 ha. Obszar ten, podobnie jak większość terenów podmokłych w nadleśnictwie, na przełomie XIX i XX wieku został zmeliorowany i częściowo zamieniony w łąki kośne. Obecnie, już od dziesięcioleci, obiekt zwrócony jest przyrodzie, i na drodze naturalnej sukcesji i wtórnego zabagnienia odbywa się odbudowa pierwotnych zbiorowisk roślin­nych. W procesie tym istotną rolę odgrywają, reintrodukowane w ubiegłej dekadzie, bobry, które poprzegradzały tamami zamulające się rowy, powodując rozległe wylewy, co z kolei doprowadziło do zamierania sporych połaci olsów i zapustów brzozowych.
Do najlepiej zachowanych ekosystemów Puszczy Sandomierskiej należą lasy mieszane bagienne oraz olsy. Grząski teren, którego nie udało się osuszyć, uchronił duże połacie bagiennych fitocenoz o charakterze naturalnym, będące obecnie ostojami dzikiej przyrody. Lasy bagienne charakteryzują się wysoką żyznością i stałą wilgotnością, co przy charakterystycznej ich świetlistości pozwala na bujny rozwój runa, tworzącego trudny do przebycia gąszcz roślin. W bagiennych ostojach oprócz bogactwa florystycznego kryje się wiele płochliwych i rzadkich gatunków zwierząt, często prawnie chronionych, a także liczna zwierzyna łowna.


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Obszary HCV

Obszary HCV

 

Obszary o szczególnych wartościach ochronnych (HCV) – to strefy i przestrzenie fizyczne posiadające szczególne wartości ochronne lub są potrzebne do istnienia i utrzymania szczególnych wartości ochronnych.

Podstawą do identyfikacji ww. obszarów jest „Załącznik I Krajowe Ramy Szczególnych Wartości Ochronnych dla Polski” do dokumentu „Przejściowy standard odpowiedzialnej gospodarki leśnej dla Polski FSC-STD-POL-02-2024”.

Każda z podanych poniżej kategorii HCV prowadzi do desygnacji obszarów, które mogą (i zwykle będą) nakładać się na siebie. W ramach jednego kompleksu leśnego nie będzie więc spójnych, niezależnych obszarów HCV, ale raczej sieć częściowo nakładających się na siebie obszarów z różnych kategorii HCV. Na etapie identyfikacji i desygnacji żadnej z kategorii nie należy uważać za "nadrzędną" - godzenie wymagań poszczególnych kategorii następuje na etapie planowania gospodarki.

Jeden obszar może mieć podwójną, potrójną, a nawet cztero- lub pięciokrotną desygnację jako HCV w różnych kategoriach.

Obszary o szczególnych wartościach ochronnych (HCV) mogą być wyznaczane w następujących kategoriach:

HCV 1   – Różnorodność gatunkowa. Koncentracja różnorodności biologicznej z uwzględnieniem gatunków endemicznych oraz gatunków rzadkich i zagrożonych, która jest znacząca na poziomie globalnym, regionalnym lub krajowym.

HCV 2   – Ekosystemy i mozaiki na poziomie krajobrazu. Nienaruszone krajobrazy leśne oraz ekosystemy i mozaiki ekosystemów występujące na poziomie krajobrazu, które są znaczące na poziomie globalnym, regionalnym lub krajowym, które dodatkowo zawierają zdolne do przeżycia populacje większości naturalnie występujących gatunków, z ich naturalnym wzorem rozmieszczenia i zagęszczenia.

HCV 3   – Ekosystemy i siedliska. Rzadkie lub zagrożone ekosystemy, siedliska lub ostoje.

HCV 4   – Kluczowe usługi ekosystemów. Podstawowe usługi ekosystemów w sytuacjach kluczowych, włączając w to ochronę zlewni wodnych i kontrolę erozji wrażliwych gleb i zboczy.

HCV 5   – Potrzeby społeczności lokalnych. Miejsca i zasoby o fundamentalnym znaczeniu dla zaspokojenia podstawowych potrzeb społeczności lokalnych lub ludności rdzennej (w zakresie środków do życia, odżywiania, wody) zidentyfikowane poprzez zaangażowanie tych społeczności.

HCV 6   – Wartości kulturowe. Miejsca, zasoby, siedliska i krajobrazy o globalnym lub krajowym znaczeniu kulturowym, archeologicznym lub historycznym i/lub kluczowym znaczeniu kulturowym, ekologicznym, ekonomicznym lub religijnym/uświęconym dla tradycyjnej kultury lokalnych społeczności lub ludności rdzennej, zidentyfikowane poprzez zaangażowanie tych społeczności lub ludności rdzennej.

Zgodnie z „Przejściowym Standardem Odpowiedzialnej Gospodarki Leśnej FSC dla Polski FSC-STD-POL-02-2024” Nadleśnictwo Nowa Dęba wyznaczyło obszary HCV o powierzchni 6 318,86 ha.

Poniżej przedstawiamy zestawienie tabelaryczne obszarów HCV w Nadleśnictwa Nowa Dęba:

Kategoria

Nazwa

Powierzchnia (ha)

Dodatkowe informacje, np. o zidentyfikowaniu obiektów punktowych HCV - podać ilość w [szt]

HCV 1.1.

Rezerwaty przyrody.

88,48

 

Użytki ekologiczne desygnowane jako pozostałości ekosystemów mających znaczenie dla zachowania różnorodności biologicznej.

Pomniki przyrody tworzone dla ochrony stanowisk rzadkich gatunków roślin, grzybów lub zwierząt. 

Obiekty i obszary chronione w sposób podobny do (a), na podstawie własnych decyzji zarządcy lasu;

Proponowane formy ochrony przyrody, o których mowa w (a), posiadające dokumentację uzasadniającą koncentrację różnorodności biologicznej

HCV 1.2.

Strefy ochronne wokół stanowisk zwierząt, roślin lub grzybów chronionych;

445,95

 

całoroczne

okresowe

Ostoje i stanowiska gatunków będących przedmiotem ochrony w obszarach Natura 2000.

HCV 1.3.

Lasy lub tereny nieleśne, dla których istnieje w programie ochrony przyrody planu urządzenia lasu lub planie ochrony przyrody lub planie zadań ochronnych zapis uwzględniający stwierdzenie gatunku endemicznego i istnienie dla niego potencjalnych zagrożeń;

0,00

 

Lasy lub tereny nieleśne charakteryzujące się udokumentowanym naukowo występowaniem gatunku lub podgatunku organizmu endemicznego

HCV 2.1.

Duże ekosystemy i mozaiki ekosystemów na poziomie krajobrazu, które są znaczące na poziomie globalnym, regionalnym lub krajowym, i które dodatkowo zawierają zdolne do przeżycia populacje większości naturalnie występujących gatunków, z ich naturalnym wzorem rozmieszczenia i zagęszczenia.

0,00

 

HCV 3.1.

skrajne rzadkie i ginące ekosystemy i siedliska: buczyny storczykowe (9150), świetliste dąbrowy (91I0), lasy zboczowe (9180), bory bagienne (91I0), brzeziny i świerczyny bagienne

67,14

 

buczyny storczykowe

świetliste dąbrowy

lasy zboczowe

bory bagienne

brzeziny i świerczyny bagienne

Inne typy leśnych siedlisk przyrodniczych zaklasyfikowane jako znajdujące się w dobrym lub doskonałym stanie ochrony i reprezentowalności A lub B wg kryteriów przyjętych dla Standardowych Formularzy Danych sporządzanych w ramach sieci Natura 2000;

w stanie A

w stanie B

Nieleśne typy siedlisk przyrodniczych Natura 2000, z wyjątkiem zbiorowisk mogących wymagać czynnej ochrony.

HCV 3.2.

Skrajnie rzadkie i ginące ekosystemy i siedliska: grądy, buczyny, jedliny, łęgi, świerkowe bory górnoreglowe, dolnoreglowe bory jodłowo -świerkowe

2 059,63

 

grądy

buczyny

jedliny

łęgi

świerkowe bory górnoreglowe

dolnoreglowe bory jodłowo -świerkowe

Lasy zaklasyfikowane jako znajdujące się w dobrym lub doskonałym stanie ochrony i reprezentatywności A (FV) lub B (U1) wg kryteriów przyjętych dla Standardowych Formularzy Danych sporządzanych w ramach sieci Natura 2000;

w stanie A

w stanie B

Nieleśne typy siedlisk przyrodniczych Natura 2000, mogące wymagać czynnej ochrony

HCV 4.1.

Lasy wodochronne

4 009,23

Dodatkowo: lasy wzdłuż cieków

HCV 4.2.

Lasy glebochronne

0,00

 

HCV 4.3.

Usługi ekosystemowe (lasy o zwiększonej funkcji społecznej)

0,01

Ujęcie wody

HCV 5.1.

Potrzeby społeczności lokalnych

0,00

 

HCV 6.1.

Wartości kulturowe. Miejsca, zasoby, siedliska i krajobrazy o kluczowym globalnym, krajowym lub lokalnym znaczeniu kulturowym, archeologicznym lub historycznym

0,00

 

zabytki

stanowiska archeologiczne

miejsca historyczne

grodziska

inne

HCV 6.2.

Wartości kulturowe. Miejsca, zasoby, siedliska i krajobrazy o kluczowym znaczeniu kulturowym, ekologicznym, gospodarczym lub religijnym dla tradycyjnej kultury społeczności lokalnych;

0,02

 

cmentarze

pomniki 

miejsca kultu religijnego

inne